Małżeństwo

NARZECZENI
1. Miejscem sraw przedślubnych jest parafia stałego lub tymczasowego zamieszkania narzeczonego lub narzeczonej.

2. Na trzy miesiące przed planowanym terminem ślubu narzeczeni zgłaszają się do duszpasterza. Przedstawiają: dowody osobiste i świadectwa chrztu św., wystawione nie wcześniej niż przed trzema miesiącami. Świadectwa powinny zawierać informacje dotyczące ewentualnego zawarcia małżeństwa i przyjęcia sakramentu bierzmowania. Wdowcy przedstawiają także kościelne świadectwa zgonu zmarłego współmałżonka.

3. Duszpasterz przeprowadza rozmowę z narzeczonymi i sporządza protokół na urzędowym formularzu. Celem rozmowy jest zbadanie, czy narzeczeni są stanu wolnego, czy nie zachodzą między nimi kanoniczne przeszkody do zawarcia małżeństwa i czy pragną zawrzeć małżeństwo zgodnie z nauką Kościoła. Ustala się wstępnie termin ślubu i omawia sprawy związane z przygotowaniem do małżeństwa.

4. Zawarcie ślubu kościelnego związane jest z zawarciem związku cywilnego ze względu na cywilne skutki małżeństwa. Zalecone jest zawarcie małżeństwa w formie ślubu „konkordatowego”. W tym wypadku należy przed ślubem kościelnym przedstawić zaświadczenie z USC miejsca zamieszkania jednego z narzeczonych. Zaświadczenie jest ważne trzy miesiące; w tym czasie powinien być zawarty ślub „konkordatowy”. Narzeczeni mogą zawrzeć związek cywilny przed ślubem kościelnym; w takim wypadku mają przedstawić świadectwo z USC duszpasterzowi.

5. Narzeczeni są zobowiązani do uczestnictwa w katechezie przedmałżeńskiej, która obejmuje w diecezji warszawsko-praskiej dziesięć spotkań (zalecone jest przygotowanie całoroczne), oraz do trzech rozmów w parafialnej poradni rodzinnej. Otrzymują od swego duszpasterza indeksy, w których poświadcza się udział w poszczególnych spotkaniach oraz wizyty w poradni rodzinnej. Indeksy przedstawia się przed ślubem przy spisywaniu aktu zawarcia małżeństwa. Zachęcamy do korzystania z naszej Poradni Rodzinnej.

6. Przed zawarciem małżeństwa wygłasza się przez dwie niedziele zapowiedzi w parafiach zamieszkania narzeczonych. Prośbę o wygłoszenie zapowiedzi w innej parafii kieruje duszpasterz, który sporządził protokół przedślubny.

7. Katolicy, którzy nie przyjęli jeszcze sakramentu bierzmowania, powinni, jeśli to możliwe, przystąpić do tego sakramentu przed zawarciem małżeństwa.

8. Sakrament małżeństwa wymaga od narzeczonych duchowego przygotowania i przyjęcia go w stanie łaski. Dlatego Kościół wzywa narzeczonych, żeby przystąpili do sakramentu pokuty dwukrotnie: zaraz po zgłoszeniu do protokołu przedślubnego i przed ślubem.

9. Ślub odbywa się z zasady w parafii, gdzie został spisany protokół przedślubny.
W uzasadnionych wypadkach można zawrzeć małżeństwo w innych kościele parafialnym, po uzyskaniu od swego proboszcza zgody, zwanej licencją. Licencję wystawia się po ukończeniu katechez przedślubnych i wizytach w poradni rodzinnej oraz po wygłoszeniu zapowiedzi.

10. Akt zawarcia małżeństwa spisuje się w kancelarii parafii, w której odbędzie się ślub.
W tym celu narzeczeni, w uzgodnionym terminie, zgłaszają się do kancelarii i przedstawiają: zaświadczenie z USC do ślubu „konkordatowego” (3 egzemplarze) lub świadectwo zawartego już związku cywilnego oraz – gdy zawierają małżeństwo poza własną parafią – licencję z parafii, gdzie był sporządzony protokół przedślubny, a także, jeśli wcześniej tego nie uczynili, świadectwo ukończenia katechizacji przedmałżeńskiej. Podają również dane swoich świadków (imię i nazwisko, wiek, adres, zawód).

11. Praktykujący katolicy zawierają małżeństwo podczas Mszy świętej, jeśli pozwala na to organizacja liturgii w świątyni. W przeciwnym razie małżeństwo błogosławi się poza Mszą świętą, w obrzędzie połączonym z Komunią świętą. Wykonywanie zdjęć i filmowanie podczas ślubu przez uprawnione osoby, a także miejsce składania życzeń, należy uzgodnić z ks. proboszczem. Nie dopuszcza się sprawowania obrzędów zawarcia małżeństwa poza świątynią.

Sakrament małżeństwa
Bóg stworzył człowieka z miłości, powołał go także do miłości, która jest podstawowym i wrodzonym powołaniem każdej osoby ludzkiej. Człowiek został bowiem stworzony na obraz i podobieństwo Boga, który sam „jest miłością”. Ponieważ Bóg stworzył mężczyznę i kobietę, ich wzajemna miłość staje się obrazem absolutnej i niezniszczalnej miłości, jaką Bóg miłuje człowieka.

Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa do godności sakramentu. Dobro osoby oraz społeczeństwa ludzkiego i chrześcijańskiego łączy się ściśle z pomyślną sytuacją wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej.

Małżonkowie w obecności kapłana udzielają sobie sakramentu małżeństwa. Zgoda, przez którą małżonkowie oddają się sobie i przyjmują wzajemnie, zostaje przypieczętowana przez samego Boga. Przymierze małżonków zostaje włączone w przymierze Boga z ludźmi. Prawdziwa miłość małżeńska włączana jest w miłość Bożą.

Łaska właściwa sakramentowi małżeństwa jest przeznaczona dla udoskonalenia miłości małżonków. Przez tę łaskę wspomagają się wzajemnie w życiu małżeńskim oraz w przyjmowaniu i wychowaniu do świętości potomstwa. Źródłem tej łaski jest Chrystus. Kościół nadaje wielkie znaczenie obecności Jezusa na godach w Kanie. Widzi w tym zapowiedź, że od tej pory małżeństwo będzie skutecznym znakiem obecności Chrystusa.

Miłość zmierza do jedności jak najbardziej osobowej, która nie tylko łączy w jedno ciało, ale prowadzi do tego, by było jedno serce i jedna dusza. Małżonkowie powołani są do ciągłego wzrostu w tej komunii. Miłość chce być trwała; nie może być „tymczasowa”. Ta wewnętrzna jedność, a także dobro dzieci wymagają pełnej wierności małżonków. Przez swoją wierność małżonkowie mogą być świadkami wiernej miłości Boga.

Podstawowym zadaniem małżeństwa i rodziny jest służba życiu. Rodzina jest nazywana „domowym Kościołem”, jest pierwszą szkołą życia chrześcijańskiego i pewnego rodzaju „szkołą pełniejszego człowieczeństwa”.

---

INFORMACJE DLA NARZECZONYCH (podsumowanie)

1. Miejscem zawarcia sakramentu małżeństwa na ogół jest parafia stałego miejsca zamieszkania
narzeczonej(go), gdzie dopełnia się formalności przedślubnych.

2. W kancelarii parafialnej należy przedłożyć:

– metrykę chrztu św. (nie starszą niż 3 miesiące),
– świadectwo bierzmowania,
– dowód osobisty,
– dokumenty stwierdzające stan wolny z Urzędu Stanu Cywilnego (niezbędny gdy małżonkowie chcą, aby ślub kościelny pociągnął za sobą również skutki cywilno-prawne, czyli aby był to tzw. ślub konkordatowy) lub akt zawarcia związku cywilnego, jeśli został on zawarty wcześniej.
– świadectwo ukończenia kursu przedmałżeńskiego,
– ubiegający się o powtórne zawarcie małżeństwa przynoszą akt zgonu współmałżonka (wystawiony w parafii zgonu).

3. Do kancelarii należy zgłosić się na 3 miesiące przed planowanym ślubem. Okres ten obowiązuje
wszystkich kandydatów!

4. Wiek do zawarcia małżeństwa – wymagane jest ukończone 18 lat dla obojga narzeczonych.

5. Przygotowanie do sakramentu małżeństwa:

– katechizacja z zakresu szkoły podstawowej, gimnazjalnej i średniej,
– kurs przedmałżeński,
– dla tych, którzy nie uczestniczyli w katechezie obowiązuje przygotowanie religijne,
– dwukrotne zgłoszenie się w poradni życia małżeńskiego przez oboje narzeczonych,
– odbycie dwukrotnej spowiedzi przedślubnej: pierwsza w tygodniu wygłoszenia zapowiedzi, druga tuż przed ślubem,
– przystąpienie do Komunii św. w dniu ślubu.

6. Świadkami sakramentu małżeństwa mogą być:

– katolicy, którzy żyją zgodnie z wszystkimi przykazaniami Bożymi i nauką Pana Jezusa,
– uczestniczą w niedziele i święta we Mszy św. i systematycznie przystępują do spowiedzi i Komunii św.

7. Nie mogą być świadkami:

– żyjący w małżeństwie bez ślubu kościelnego,
– młodzież, która nie uczęszcza na katechizację,
– kto nie przyjął sakramentu bierzmowania,
– obojętni religijnie,
– prowadzący gorszący tryb życia.